Zakład Dydaktyki Medycznej, Uniwersytet Jagielloński, Collegium Medicum
Polskie Towarzystwo Komunikacji Medycznej
Pracownia Komunikacji w Medycynie, Collegium Medicum UMK
„Nauczanie komunikacji w symulacji medycznej”
Miejsce: Centrum Dydaktyczno-Kongresowe Wydziału Lekarskiego UJ CM,
Zakład Dydaktyki Medycznej UJ CM, ul. św. Łazarza 16, 31-530 Kraków
21-22 kwietnia 2018, Bydgoszcz
Współpraca między lekarzem a pacjentem stanowi istotne ogniwo w procesie leczniczym. Lekarze coraz częściej wskazują na potrzebę doskonalenia umiejętności kontaktu z chorym. W ostatnich latach znacząco wzrosło zainteresowanie kursami, w trakcie których medycy nabywają bądź doskonalą umiejętności budowania relacji oraz prawidłowej współpracy z pacjentem. Właściwa komunikacja personelu medycznego z chorym wpływa na podejmowanie decyzji dotyczących procesu leczenia oraz podnosi jakość usług świadczonych przez instytucje opieki zdrowotnej.
Konferencja składa się z ośmiu sesji przygotowanych z myślą o najczęstszych problemach w komunikacji, z którymi zmagają się medycy w określonej specjalności:
Serdecznie zapraszamy do udziału w I konferencji naukowej
„Medycyna narracyjna. Wartość opowieści o doświadczeniu choroby w praktyce klinicznej, badaniach i edukacji”
która odbędzie się w dniu 8 czerwca 2018 r. na Uniwersytecie Warszawskim
(gmach Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego, sala 256)
Choroba i hospitalizacja dziecka zawsze jest trudnym doświadczeniem dla niego i dla jego rodziców. Podkreśla się, że szczególnego znaczenia nabiera komunikowanie się personelu medycznego w opiece nad dzieckiem hospitalizowanym w oddziale. Procedura medyczna jest ważna, ale również komunikacja, jako element procesu leczenia. Co Pani o tym sądzi?
Oczywiście, odpowiednie podejście rodzica i personelu medycznego oraz rozmowa z dzieckiem, o tym co się dzieje, są bardzo ważnym elementem leczenia. Pobyt w szpitalu jest dla małego pacjenta nowym doświadczeniem i sposób w jaki rodzic lub opiekun będzie z nim o nastałej sytuacji rozmawiał, może zaważyć o komforcie psychicznym dziecka i jego nastawieniu do leczenia. Dzieci są wyjątkową grupą pacjentów, są bardzo silne i wytrwałe, ale też bezpośrednie i potrafią wyczuć, gdy coś jest nie tak. Warto też wspomnieć, że niektórzy pacjenci potrzebują dużo więcej czasu niż inni, aby zaufać nowym osobom, które spotykają na oddziałach, dlatego też należy wyczuć z jakim pacjentem mamy doczynienia i dostosować sposób komunikacji do jego potrzeb. Odwiedzając dzieci na oddziale onkologicznym, które są leczone od dłuższego czasu i znają już wolontariuszy naszej Fundacji, zdarzało się mi słyszeć od dzieci: a wiesz ciocia, mama była dzisiaj na rozmowie z lekarzem, a potem była jakaś taka smutna, ale nic mi nie powiedziała. Nie twierdzę, że powinniśmy mówić dzieciom wszystkie szczegóły, ale kompletna niewiedza może doprowadzić do jeszcze większych obaw i strachu.
Tomasz Komendziński – dr filozofii i kognitywista, autor kilkudziesięciu publikacji; szczególnie zainteresowany w badaniach inter i transdyscyplinarnych, badaniach dotyczących komunikacji (komunikacji jako podzielania), zaburzeń świadomości oraz neurorehabilitacji, a także podejściem 4E w odniesieniu do umysłu i poznania (embodied, extended, embeded, enacted) oraz tańcem i muzyką w perspektywie neuronaukowej, wizualizacją informacji i relacją sztuka – nauka.
W Laboratorium Neurokognitywnym koordynuje obszar zaburzeń świadomości i neurorehabilitacji oraz stworzoną przez siebie grupę międzynarodową InteRDoCTor (International-Interdisciplinary Research for Disorders of Consciousness in Torun). Założyciel i współredaktor pism Theoria et Historia Scientiarum. An International Journal for Interdisciplinary Studies. Pracownik Zakładu Kognitywistyki i Epistemologii na Wydziale Humanistycznym UMK oraz członek Laboratorium Neurokognitywnego w Interdyscyplinarnym Centrum Nowoczesnych Technologii na UMK.
» KOMUNIKACJA JEST JAK TLEN – Rozmowa z dr. Tomaszem Komendzińskim
Konferencja 10 czerwca 2017
Celem spotkania jest dyskusja nad standardami kształcenia kompetencji komunikacyjnych na kierunkach medycznych, ze szczególnym uwzględnieniem roli centrów symulacji medycznej w tym procesie.
Dr n.med. Anita Kazdepka-Ziemińska, specjalista ginekologii i położnictwa.
Katarzyna Jankowska : Jakie motywy skłoniły Panią do wyboru ginekologii jako swojej specjalizacji medycznej?
Anita Kazdepka- Ziemińska : Przekonało mnie głównie położnictwo a szczególnie akt narodzin : nowe życie , mały człowiek – fenomen natury.
Jakie znaczenie w Pani opinii ma komunikacja medyczna w ginekologii?
Przeogromne. Zwłaszcza w momencie gdy trzeba przekazać złe wiadomości, np. o chorobie płodu. Zwykle jedna rozmowa ( ta pierwsza) nie wystarcza. Pytania rodzą się po kilku, kilkunastu godzinach. Te dobre – „przekazują się same”.